Kiedy przestałeś spłacać twoje zobowiązanie, a twój wierzyciel zaopatrzył się w tytuł wykonawczy oraz klauzulę wykonalności, najprawdopodobniej komornik „zapuka do twoich drzwi” w celu przymusowego wyegzekwowania zaległych należności. Komornik za swoją pracę pobiera wynagrodzenie i nie ma w tym zdrożnego. Kogo więc obciążą koszty wszczętej egzekucji (koszty postępowania egzekucyjnego) i jak będą prezentować się jej koszty – odpowiadamy!
Koszty komornicze – ile zapłacisz za postępowanie egzekucyjne
Prawdopodobnie każdy dłużnik, który zaprzestaje realizacji swojego obowiązku kredytowego, z tyłu głowy ma widmo nadciągającego postępowania egzekucyjnego i zastanawia się, jak będzie kształtowało się w związku z tym jego zobowiązanie – należność główna, stale rosnące odsetki oraz inne koszty uboczne. Na takie właśnie koszty uboczne złożą się między innymi opłaty za egzekucję, na który to koszt złożą się m.in. wynagrodzenie dla komornika oraz zwrot wydatków poniesionych w związku z prowadzoną egzekucją.
Na powyższą kwestię odpowiedzi należy poszukiwać w ustawie o kosztach komorniczych oraz kodeksie postępowania cywilnego. W powyższych aktach wskazuję się, iż komornikowi przysługuje zwrot niezbędnych wydatków poniesionych w toku postępowania albo w trakcie innych czynności w zakresie określonym w ustawie. I tak w art. 6 ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych znajdziemy listę czynności, za których podjęcie komornik może żądać zwrotu kosztów. Będą to np. koszty ogłoszeń, należności dla biegłych czy koszty pokrycia opłaty sądowej należnej od wniosku o wpis w księdze wieczystej oraz szereg innych (ustawa wymienia aż 11 punktów)
Co do zasady kosztami postępowania egzekucyjnego obciąża się dłużnika – komornik potrąca z wyegzekwowanego świadczenia opłatę w należnej, określonej przepisami prawa wysokości opłatę. Jej wysokość powinna zostać szczegółowo określona w odpowiednim postanowieniu komornika.
Ile wynoszą koszty komornicze w 2021 r.? Koszty postępowania egzekucyjnego
Opłatę egzekucyjną za egzekucję świadczeń pieniężnych komornik ściąga wraz z egzekwowanym świadczeniem, proporcjonalnie do wartości wyegzekwowanego świadczenia. W każdym postępowaniu komornik ustala wysokość opłat ściągniętych i należnych w postanowieniu o umorzeniu postępowania albo postanowieniu o zakończeniu postępowania w inny sposób.
Jak wynika z powyższego podstawę obliczenia opłaty stosunkowej stanowi wysokość egzekwowanego świadczenia. W skład podstawy obliczeń wchodzić będzie należność główna, odsetki oraz inne koszty uboczne z wyjątkiem kosztów zastępstwa.
Jeżeli wychodzi o ograniczenia nakładane przepisami prawa odnośnie wysokości pobieranych opłat, prezentuje się to w sposób następujący:
- zasadą jest, że w sprawie o egzekucję świadczeń pieniężnych komornik ściąga od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 10% wartości wyegzekwowanego świadczenia;
- w sytuacji, kiedy dłużnik, w terminie miesiąca od dnia doręczenia mu zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, wpłaci do rąk komornika, lub na jego rachunek bankowy całość lub część egzekwowanego świadczenia, komornik ściąga od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 3% wartości wyegzekwowanego w ten sposób świadczenia;
- kiedy dłużnik spełni świadczenie w sposób i terminie, o których mowa powyżej opłata minimalna od tak zaspokojonego świadczenia wynosi 150 złotych, natomiast jeśli świadczenie wyegzekwowano w drodze egzekucji, opłata minimalna wynosi 200 złotych;
- w razie umorzenia postępowania na wniosek wierzyciela lub z urzędu w braku aktywności wierzyciela (art. 824 § 1 pkt 4 k.p.c.), opłata minimalna wynosi 200 złotych – w opisanym przypadku Kodeks postępowania cywilnego, kosztami obciąża wierzyciela – opłata jest stosunkowa i wysokości 5% lub 10% wartości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania;
- w sprawach o egzekucję świadczeń powtarzających się w przypadku umorzenia postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela albo na podstawie art. 824 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego dłużnika obciąża opłata stosunkowa w wysokości 5% wartości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania.
Kto poniesie koszty postępowania egzekucyjnego?
Nie ma wątpliwości, iż jeżeli postępowanie egzekucyjne było konieczne i celowe jego koszty w całości poniesie dłużnik, jako podmiot odpowiedzialny za spłatę swojego zobowiązania zgodnie ze stara kupiecką zasadą.
Sytuacja nie jest jednak tak jednoznaczna, gdyż w sytuacji postępowania wszczętego i przeprowadzonego niecelowo, np. na podstawie orzeczenia, które uprawomocniło się w rzeczywistości bez wiedzy dłużnika, a termin na wniesienie środka zaskarżenia przywrócono, wtedy kosztami obciążony winien zostać wierzyciel.
Roszczenia z tytułu kosztów komorniczych przedawniają się – uchwała Sądu Najwyższego!
Do zeszłego roku była to kwestia sporna, gdyż niewynikająca wprost ani z przepisów prawa, ani z orzecznictwa. Jednakże Sąd Najwyższy rozstrzygnął powyższą kwestię, podejmując w dniu 11 września 2020 r. uchwałę w sprawie o sygn. akt III CZP 84/19. Pytanie prawne przedstawione przed Sądem Najwyższym brzmiało następująco:
„Czy należności komornika z tytułu opłat egzekucyjnych stwierdzone prawomocnym postanowieniem wydanym na podstawie art. 770 k.p.c. podlegają przedawnieniu, a jeśli tak, to w jakim terminie?”
zaś Sąd Najwyższy podjął następujące rozstrzygnięcie:
stwierdzona prawomocnym postanowieniem komornika sądowego (art. 770 k.p.c.) należność z tytułu opłat egzekucyjnych przewidzianych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1309 z późn. zm.) przedawnia się w terminie właściwym dla przedawnienia kosztów sądowych.
Tak, więc terminem przedawnienia właściwym dla kosztów komorniczych jest termin 3-letnim, po jego upływie komornik nie może dochodzić zapłaty, kwoty wskazanej na postanowieniu w przedmiocie obciążenia dłużnika kosztami postępowania egzekucyjnego.
